Zestig jaar geleden, in een tijd van houten rackets en witte tennisballen, zag de club het levenslicht.
Nu, zestig jaar later, straalde niet alleen de club, maar ook de zon fel en verwachtingsvol in de strakblauwe hemel.

De clubkampioenschappen waren in volle gang en de sfeer zat er goed in. De jongste talenten stonden in deze week zij aan zij met de oudgedienden, delend in de spanning, het plezier, en bovenal, de gemeenschappelijke liefde voor de sport. De hitte was verzengend maar dat hield de geestdrift niet tegen; in plaats daarvan veranderde elke zweetdruppel in een eremedaille voor vastberadenheid en passie.

De clinics voor jong en oud werden vol enthousiasme gevolgd na de inspirerende inleiding over 'tennis-theorie' van trainer Martin. De Hollandse Spelen zorgden voor een humoristische en vrolijke noot, waarin jong en oud zich konden meten in typisch Nederlandse spelletjes zoals sjoelen. Hierdoor en wellicht ook de "Happy hour" drankjes vulde het terrein zich met gelach, gesprekken, en aanmoedigingen voor de wedstrijden terwijl teamgeest en sportiviteit hand in hand gingen.

De dag naderde haar hoogtepunt toen de wethouder van sport, Fleur van der Kleij, ten tonele verscheen. Met een stralende glimlach en de Huizense vlag als cadeau, betrad ze het terrein dat versierd werd door ballonnen en fotos van 60 geweldige jaren. De club, verankerd in het weefsel van de lokale gemeenschap, werd geroemd voor haar inzet van vrijwilligers, haar veerkracht, en de sfeer van kameraadschap die er al zes decennia heerste.

"De Kuil is meer dan een tennisclub," sprak Fleur, terwijl ze trots over, ook haar club, uitkeek. "Het is een thuis, een plek van vriendschap, van leren, en groeien. Het is een essentieel onderdeel van Huizen, een prachtige vertegenwoordiging van wat we samen kunnen bereiken met liefde voor sport."

Voorzitter Harriët zette nog 3 Kuilleden extra in het zonnetje; Fran Kleijn, Kees van Holst Pellekaan en Pim Bosman zijn de volle 60 jaren lid van onze tennisvereniging en Fran is daarvan al 43 jaar vrijwilliger en zet zich in voor de communicatie van de club.

Met de officiële plichtplegingen achter de rug, barstte het feest los.
Aan de zijkant van de kantine was een reusachtige tafel opgesteld waar een heerlijk feestmaal voor alle 150 aanwezigen werd geserveerd door huiscateraars Angelique en Ben.

De band ZieZeau betrad het podium, en al snel vulde de lucht zich met muziek die even levendig en hartverwarmend was als de sfeer op het terrein. Jong en oud dansten samen, waarbij generatiegrenzen vervaagden in het ritme van de muziek.

Na een dag vol zonneschijn, sport, en saamhorigheid kwam de zon langzaam lager te staan en maakte de hemel zich klaar voor het slotstuk van deze gedenkwaardige dag. Een vuurwerkshow die zijn gelijke niet kende. Toen de duisternis was gevallen, verlichtte een symfonie van kleuren de nachthemel, een weerspiegeling van de bruisende energie en diversiteit die tennisclub De Kuil kenmerkt.

Een knallend lichtspel werd beantwoord met een golf van applaus en uitroepen van verwondering. De gezichten van de leden, jong en oud, werden verlicht door het schouwspel boven hen, een lichtspel van herinneringen, van gemeenschap en van trots. 

Toen de laatste ster uiteindelijk doofde in de nachtelijke hemel, hield iedereen even hun adem in, een moment van pure verwondering en saamhorigheid. En daar, onder de sterren, verenigd in licht en gelach, vierde tennisclub De Kuil niet alleen zestig jaar geschiedenis, maar ook de onbreekbare band die hen allen samenbracht, een belofte van vele mooie jaren die nog in het verschiet liggen.

Simon